پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در شرایط کمبود محرز بودجه در مواجه و مقابله با مشکلات و چالش ها ، صحبت از انتقال پایتخت کردن، صرفا نوعی فرافکنی و فرار به جلو و حتی خود فریبی روانی است. نکته قابل توجه دیگر این است که بخش زیادی از مشکلات تهران هیچ ارتباطی با انتقال پایتخت ندارد ، پاسخ را در ترکیب اعضای شورای شهر و توانمندی شهردارها و ساختار ناکارامد مدیریت شهری ،جستجو کرد. واقعا امثال زاکانی و قالیباف و همانند انها لیاقت ، صلاحیت و توانمندی کافی برای شهردار شدن پایتخت را داشتند و دارند؟ منصفانه بنگریم ملاحظه می شود که بنوعی پای منافع ، قدرت و شهوت مقام مطرح است. گویا پایتخت غنیمتی است در دست بعضی ها. خودمان را گول نزنیم ، از ماست که برماست.

رئیس‌جمهور «مسعود پزشکیان»، روز هفدهم شهریور ۱۴۰۳ بیان کرده بود که تهران به‌عنوان پایتخت کشور، با مشکلاتی دست به گریبان است که هیچ راه‌حلی جز انتقال مرکزیت نداریم… توسعۀ کشور با ادامۀ روند فعلی امکان‌پذیر نیست. اینکه بخواهیم همچنان منابع اولیه را از جنوب کشور و دریا به مرکز بیاوریم و تبدیل به محصول کنیم و دوباره برای صادرات به جنوب بفرستیم، به‌شدت توان رقابت ما را مستهلک کرده و کاهش داده... چاره‌ای نداریم جز اینکه مرکزیت اقتصادی و سیاسی کشور را به جنوب و نزدیک دریا منتقل کنیم... کمبود آب، نشست زمین، آلودگی هوا و امثال آن، با تداوم سیاست‌ها و اقداماتی که تابه‌حال اجرا شده‌اند، فقط تشدید شده است و.. سوال اینجاست که با وجود تمامی این هزینه‌ها و مخاطات طبیعی که مورد بحث و بررسی دکتر مهدی زارع زلزله شناس قرار گرفته است، انتقال پایتخت بدور از فانتزی‌های مدیریتی و سیاسی و با توجه به واقعیات اقتصادی، امکان پذیر است؟